บทที่ 142

ฉือมู่เจินอยากจะผลักเขาออกไป แต่เอวของเธอถูกเขากอดรัดไว้แน่น ทำให้ไม่สามารถหนีไปไหนได้เลย ทำได้เพียงจำใจรับจูบของเขา

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ ฮั่วอวิ๋นถิงถึงได้ปล่อยเธอ

ฉือมู่เจินยกมือขึ้นหมายจะตบเขา แต่กลับถูกจับข้อมือไว้

“อยากโดนฉันจูบอีกครั้งหรือไง?”

“ไอ้บ้า! ปล่อยฉันนะ!”

ฮั่วอวิ๋นถิงยิ้มเล...